تقسیم بندی مخازن هیدروکربوری
نوع سیال مخزن عامل مهمی در تصمیم‌گیری برای انجام بسیاری از عملیات‌ها مانند نحوه نمونه‌گیری از سیال مخزن، تعیین نوع و اندازه تجهیزات سطحی، روش محاسبه هیدروکربور درجا، برنامه‌ریزی برای توسعه میدان و انتخاب روش مناسب ازدیاد برداشت می‌باشد.
در یک تقسیم‌بندی کلی، اگر دمای مخزنی بیشتر از دمای بحرانی باشد، آن مخزن به عنوان مخزن گازی و در صورتی که دمای مخزن کمتر از دمای بحرانی باشد، مخزن مورد نظر به عنوان مخزن نفتی شناخته می‌شود.
مخازن گازی را به سه دسته مخازن گاز خشک، گاز تر و گاز میعانی تقسیم‌بندی می‌کنند. مخازن نفتی نیز به دو دسته کلی مخازن نفت فرار و مخازن نفت سیاه تقسیم‌بندی می‌شوند.
در کلیه نمودارهای فازی که در فایل پیوست بررسی می‌شوند، دمای مخزن در طول تولید سیال و تخلیه مخزن ثابت فرض شده است. تغییرات فازی در مسیر هم دمای تخلیه مخزن و در مسیر مخزن تا تفکیک‌گر سطحی بسیار حائز اهمیت است و بررسی خواهد شد. جداسازی فازها توسط تفکیک‌گر می‌تواند در یک یا چند مرحله صورت بگیرد. شرایط عملیاتی و مسائل اقتصادی تعداد بهینه تفکیک‌گرها را تعیین می‌کنند. هدف از طراحی بهینه یک تفکیک‌گر از نظر فنی، رسیدن به کمترین مقدار نسبت گاز به نفت تولیدی (GOR) و بیشترین حجم مایع (یا به طور معادل کمترین چگالی مایع) در تانک ذخیره می‌باشد. تانک ذخیره در واقع آخرین مرحله تفکیک‌گر سطحی است که در دما و فشار شرایط استاندارد قرار دارد. رنگ و چگالی مایع تانک ذخیره نیز از داده‌‌های عملیاتی تشخیص نوع سیال مخزن محسوب می‌شوند.
منبع: کتاب "مهندسی مخازن گاز میعانی"