منبعی ارزشمندتر از نفت: تمرکز و توجه
یکی از نتایج حضور تکنولوژی در زندگی ما این است که قدرت تمرکز و توجه را از ما گرفته است. این روزها توجه منبعی است که از طلا، نقره و نفت کم یاب تر است و ارزش هر چیزی به کم یاب بودن آن است. ما الآن در عصر پریشان فکری هستیم. چطور می توانیم در این عصر، دوباره ذهنمون را متمرکز کنیم؟ دغدغه امروز من وقت نیست... وقت به اندازه کافی هست؛ مشکل این است که توجه ندارم و ذهنم درگیر کارهای دیگر هم هست... چالش امروز ما این است که این منبع محدود (توجه) را کجا خرج کنیم؟ مقدار توجه ما نسبت به گذشته تغییری نکرده ولی هر روز تبلیغات بیشتری از ما طلب توجه می کنند، نوتیفیکیشن های بیشتری توجه ما را جلب می کنند. برندها، دوستان، پیامک ها و خیلی چیزهای دیگه هم مدام دارند توجه ما را مصرف می کنند.
در این یک سالی که به بهانه انجام پروژه ارشد در خانه هستم، به درست بودن برخی چیزها شدیدا ایمان آورده ام و از امشب هم در جهت عمل به آن ها تلاش مضاعفی می کنم:
- در یک لحظه، یک کار انجام دهم و در حقیقت موازی کاری نداشته باشم. وقتی که موازی کاری انجام می دهم، قدرت تحلیل من به شدت کاهش پیدا میکنه.
- فعالیت مد نظرم باید از صفر تا صد انجام شود.
- تعهد زمانی مهم است: اگر من میگویم باید فلان پروژه را در یک ماه انجام دهم، بااااید در یک ماه انجام شود؛ در غیر این صورت باید عذرخواهی زیادی کنم.
- برای من برنامه و اقدام مهم است؛ و نه ذات برنامه ریزی. کلاً برای برخی از ما اینکه هر جمعه شب بنشینیم و کلی برنامه ریزی کنیم و دوباره شنبه همین کار را انجام دهیم و الی آخر، سرگرمی خوبی است.
- برای حریم شخصی خودم احترام قائلم، دیگران حق ندارند در مورد زندگی من دخالت کنند.
- اگر مدام از این کار به اون کار بپرم، استرس زیادی را متحمل می شوم. و چقدر این متن رو دوست دارم:
- در هنگام مطالعه، اینترنت گوشی و لپ تاپم را خاموش کنم.
- ایمیل هایم را روزی سه مرتبه چک کنم.
- به هیچ عنوان موازی کاری انجام ندهم.
- وقتم را برای جواب دادن به ایمیل و یا پیام تلگرام هر فردی تلف نکنم (سوال و درخواست بسیاری از دوستان وقت و توجه زیادی را از من طلب می کند).